Monday, December 31, 2012

මාබල් බීච් සවාරිය..

දැනට සති 2කට විතර කලින් 2012 වර්ෂය සඳහා වූ අපගේ අවසන් චාරිකාව අපි නිමා කළා. මෙච්චර කාලෙකට ගිහින් තිබුණු නැති නැඟෙනහිර පළාතේ සංචාරයක් දාන්න ලැබීම ලොකු දෙයක් වුණා. මාස කීපයකට කලින් බට්ටින් නංඟිලාගෙ ගෙදර කට්ටියත් එක්ක ගිය නුවර,නුවර එළිය සංචාරෙන් පස්සේ සෙට් වෙච්ච ට්‍රිප් එක මේක. පහුගිය කාලේ තිබිච්ච අධික බිසී බව නිසා අපේ ට්‍රිප් ගමන් සම්පූර්ණයෙන් ම අඩාල වෙලා තිබ්බේ. කොටින්ම මේ ට්‍රිප් එකට බට්ටින් නඟාව ඔපිසියෙන් ගලව ගත්තෙ අන්තිම මොහොතේ. 
කොහොම හරි ඉතින් අපි දෙන්නයි,අක්කලයි,අම්මයි,දිමුතු අයියගේ අම්මයි තාත්තයි එක්ක ත්‍රිකුණාමලේට අපි ගියා.

අපේ අක්කගෙ යාළුවෙකුගේ මාර්ගයෙන් කියල බුක් කරගත්තු රජයේ තානායමක් තමා මුල් දවසේ නවාතැන විදියට ලෑස්ති කරගෙන තිබුණේ... රෑ 9ට විතර එතෙන්ට ගියාට පස්සේ තමා රජයෙ වාසස්තාන වල රඟේ තේරුණේ. නමුත් ඒවගේ පළාතක ආන්ඩුවේ එකක් ඒ විදියට හරි තිබිච්ච එක සෑහෙන්න වටිනවා. කොහොම හරි පොඩි පොඩි කචල් බචල් එක්ක එදා රෑ එළිකරගෙන පහුවදා උදෙන්ම ගියා කන්නියා වල උණු වතුර ළිං ටික බලන්න. අපේ වෙලාවට බදු අරං නාන පින්වතුන් කවුරුත් හිටියෙ නැති නිසා ළිං හතේම වතුර ටික අතපත ගාල බලන්න පුළුවන් වුණා.  සිරාවටම පට්ට සනීපයි. නාඟන්න කියාපු රස්නේ. හැබැයි අපි කවුරුත් නෑවෙ නෑ. 

මෙන්න තියෙනව එක ලිඳක්.



එතනින් පස්සේ ගියා ත්‍රීකෝනේෂ්වර්න් කෝවිලට. ඒකට ගියේ ඇයි කියල නම් මම දන්නේ නෑ නමුත් ත්‍රිකුනාමලේ යන හැමෝම ජාතී බේදෙකින් තොරව ඒකට යනවා. මම පස්සේ දැන ගත්ත විදියට රාවණා රජ්ජුරුවන්ට සම්බන්ධ තැනක් ලු. සම්බන්ධ වෙන්නේ කොහොමද කියල හරියටම දන්නෙ නෑ. ඉස්සර නම් යන යන තැන් වල ඉතිහාසෙයි කතන්දරයි කොහෙන් හරි හොයා ගන්නව. දැන් නම් ගහල තියෙන බෝඩ් එකක් වත් කියවන්නේ නෑ. ඔහේ තියෙන දෙයක් බලාගෙන පොටෝ එකක් අල්ලගෙන එනවා. 

මේ ප්‍රතිමාව මොන දෙවියන්ගෙද කියලවත් කොටින්ම දන්නෙ නෑ... (අනේ කාලේ වනේ වාසේ කිව්වලු)

ත්‍රීකෝනේෂ්වරන් වලින් පස්සේ ආයෙත් අපේ රාජකීය රාජ්‍ය නවාතැනට ඇවිල්ල හවස් වරුව ගැන සාකච්චාවක් දැම්මා. හැමෝගෙම අදහස වුණේ අද රෑට නම් මෙතන බෑ. දැන් ඉතින් හොයපල්ලකෝ අලුත් තැනක්.. 

ඊට පස්සේ මොනව කරන්නත් කලින් කාල ඉමු කියල ගියා කන්න තැනක් හොයාගෙන කින්නියා පාළම් පැත්තට. පාළම් 2ක් ද 3ක් ද පහුකරගෙන ගිහින් අපේ දිමුතුව නතර කළේ නැතෑ අපූරු කඩේක දවල්ට කන්න. සැක්.. අන්න කඩ.. වෙලාවට පොටෝ කෑල්ලක් අල්ල ගන්න අමතක වුණා නේ.  රාජකීය රාජ්‍ය නවාතැනට තකට තක.

වෙලාවේ හැටියට වෙන තැනක් තිබුණෙ නැති නිසා සහ පොඩි උන් දෙන්නත් බඩගින්නෙ කෙඳිරි ගාන නිසා ඕන එකක් කියල දීල ඇද්ද බත් එකකට. කඩේ පොර නොමිලේම අපිට අඹ ගෙඩි ටිකකුත් කපල දුන්න බත් කාල කන්න. ඒ තරම් රස කෑම වේල..  හැබැයි අපරාදේ කියන්න බෑ අපේ බඩවල් නම් දැන් ඕනේ එකක් දිරවන්න පුලුවන් විදියට හැඩ ගැහිල තියෙන්නේ. උලත් එකයි පිලත් එකයි හික්ස්

ඊට පස්සේ දැන් මොකද කරන්නේ කියල හිත හිත වාහන දෙකේ කස්ටිය යන අතරේ අපේ බට්ටි නඟා එන ගමන් බලාගෙන ආපු Marble Beach (Air Force) Resort එක දිහාට හරවල බැලුව. අපි මාබල් බීච් එකගැන දැනගෙන හිටියට Marble Beach (Air Force) Resort එකක් ගැන දැනගෙන හිටියෙ නෑ. ඕනෙ එකක් කියල ගිහින් එතන හිටපු ගුවන් හමුදා සහෝදරයෙක් එක්ක කතා කරල බැලුව.

වෙලාවේ හැටියට එතන නිකං දිව්‍යලෝකේ වගේ. කොහොම කොහොම හරි එදා රෑ Marble Beach (Air Force) Resort එකේ ඉන්න කට්ටියම එකඟ වුණා. (අම්මල ටිකක් බැන්නට සල්ලි නම් මොනාද අනේ හික්..)

ඔය තියෙන්නේ මාබල් බීච් එක. මේ ලංකාවද කියල හිතුණා. හැමෝම ලස්සනයි ලස්සනයි කියල කියපු නිලාවැලි බීච් එක දැන් ජරා වෙලා කියල අපිට එහෙදි ලැබුණු ආරංචියක් නිසා නිලාවැලි පැත්තෙ ගියෙ නෑ. හැබැයි මෙතන නම් සුපිරි.

යුද්දෙන් රට බේර ගත්ත අපේ සෙබලුන්ගේ හැකියාව ශ්‍රමය නියම විදියට පාවිච්චි කරල ජාත්‍යන්තර තත්වයෙන් ඒ වෙරළ ඔවුන් පවත්වාගෙන යනවා. වෙරළ කොටස් 2කට වෙන් කරල තියෙන්නෙ. සාමාන්‍යය සංචාරකයින්ට සහ පදිංචි කරුවන්ට වශයෙන්. ඔබ සාමන්‍ය සංචාරකයෙක් විදියට ගියත් ඔබට රු 20ක ටිකට් පතක් ලබා ගත යුතුයි වෙරළට ඇතුල් වෙන්නත්. අපේ රටේ අපේ වෙරළට යන්න අපි මොකටද සල්ලි ගෙවන්නේ වගේ පොර ටෝක් දාන්න කලින් අපේ රටේ අනිත් වෙරළවල් වලට අපේම එවුන් ගිහින් කරල තියෙන විනාශ ටික පොඩ්ඩක් කල්පනා කරල බලන්න. මෙතැන ඒ අතින් සුරපුරයක්. ඔබටම කියල පෞද්ගලික වූ වෙරළක සන්ද්‍යාවක් ගතකරන්න කැමති නම් මෙන්න තැන. ඒ වගේ දේවල් ඉංග්‍රීසි ෆිල්ම්ස් වල විතරයි මීට කලින් දැකල තිබ්බේ. ඒ දවසට වෙරළ අපේ. සෙල්ලං ද.. හික්

නතර වෙන්න තිබුණු කබානාත් සුපිරි. ලංකාවේ තියෙන තරු පන්තියේ හෝටල් ඕනෙම එකකට නොදෙවෙනි වෙන්න ඔවුන් ඒ කබානා සුව පහසු ලෙස හදල තිබුණා. අවශ්‍ය හැමදේම ඔවුන් අප වෙනුවෙන් ලෑස්ති කරල තිබුණා.  මෙතනින් බලන්න අපි දෙන්න හිටපු කබානාවෙ ඇතුළත දර්ශනයක්. වායුසමනය,සැටලයිට් ටීවී ඔවුන්ගේ මූලික පහසුකම් විතරයි. තවත් බොහෝ දේ එහි තිබුණා.

වෙන ඕනෙම බීච් හොටෙල් එකකදි අපිට ලැබෙන්නේ බීච් එකේ නිදහසේ ඉන්න වෙලාවක් විතරයි. රැය ගෙවන්න වෙන්නේ ගොඩබිම තියෙන බිල්ඩින් එකකනේ. මෙතනදි ඒක සම්පූර්ණයෙන් ම වෙනස්. රැළි වදින වෙරළෙ හදපු සුවපහසු කාමරයක රැයක්. මහ රෑට කුණාටු වගේ වැහි එනකොට, දඩ බඩ ගගා හුළං වැදිල දොරවල් ජනෙල් සෙලවෙනකොට, මුහුදු රැල්ල යටින් වදිනකොට හිතට පොඩි බයක් දැනුනත් ඒ අත්දැකීම වෙන කිසිම තැනකින් ලබන්න නම් බෑ. 

රෑ කෑම බුෆේ ක්‍රමයට වෙනම ලෑස්ති කරල තිබුණා. ගුවන් හමුදාවේ කොල්ලො ඉව්ව කියල කියන්න බෑ. නියම සූපවේදීයෙක් ගේ රස (ඇත්තටම ඉව්වේ එයාර් ෆෝස් කොල්ලොද කියල නම් මම දන්නේ නෑ). කෑම නියමයි. 
මේ තියෙන්නේ ඩයමන්ඩ් හිල් කන්ද
පහුවදා උදේ කෑමෙන් පස්සේ ඔවුන් අපව හයික් එකක් එක්කන් ගියා. ඒ ළඟම තියෙන ඩයමන්ඩ් හිල් කියන කදු ගැටයේ ඇවිදින්න.

ඒක යුද්ධ කාලේ කොටි ගුහාවක්.
මේ තියෙන්නේ කොටි පාවිච්චි කරපු කුලුනක පාදම.
මෙන්න භූගත බංකරයක්.
ඩයමන්ඩ් හිල් කියල නම වැටෙන්න හේතුවෙච්ච කොටින්ගේ මෙහෙයුම් කාර්‍යාලයක් විදියට බාවිතා කල ගොඩනැඟිල්ල

මේ තියෙන්නේ ඩයමන්ඩ් හැඩැති  අහස :)

අපේ හයික් එකේ තැන තැන වෙහෙස නිවා ගන්නට නතර වීමට ඔවුන් සාදා තිබූ නිරීක්ෂණ ස්තාන ගැනත් මතක් කරන්න ඕනේ.

මේ තියෙන්නෙ එහෙම තැනකදී අවට පේන දර්ශනයක්.


කන්දේ හිටපු ෆොටෝ ජෙනික් හැකරැල්ලෙක්.

ඒක පැය එකහමාරක විතර හයික් එකක්. මඟ පෙන්වන්නෝ දෙන්නෙක් හිටියා. ඔවුන හරිම සුහදශීලීයි. ටොප් කොල්ලෝ.

හයික් එකෙන් පස්සේ ඉතින් දවල්ට කන කම් මුහුදේ නෑම තමා. අපි මුහුදට බැහැපු සැනින් පළපුරුදු ජීවිතාරක්ශකයෙක් අපිත් එක්කම ඉන්නවා. ඒ නිසා හිතේ හැටියට මුහුදේ නටන්න පුළුවන් අපි වගේ ගොඩ පීනන්න දන්න අයටත්. අපි ගිය දවස් වල වාරකන් කාලේ නිසා මුහුද සැරයි. මාර්තු අප්‍රේල් වගේ හොඳයි ලු. 

මේ තියෙන්නේ අපේ කබානාව
මේ තියෙන්නේ තනිකරම වතුරේ හදපු තවත් කබානාවක්

බස්ටි නංඟිට තිබුණ නිවාඩු ප්‍රශ්න නිසා අපි එදා දවල් කෑමෙන් පස්සේ පිට වෙලා ආව. අක්කල නම් තව දවසක් නතර උණා. මම පස්සේ දැන ගත්ත විදියට බීච් එකට ටිකක් එහායින් සුපිරි තත්වයේ ගොල්ෆ් ක්‍රීඩාංගනේකුත් තියෙනවලු. අක්කල නම් එහෙත් ගිහින් තිබුණා ඒකේ වෙනම විදියේ වී.අයි.පී කාමරත් තිබුණ කියලයි අක්ක කිව්වේ. අනිත් එක මහ රජ්ජුරුවෝ හිතුණ ගමන් ඇවිල්ල නතර වෙන ස්පෙෂල් කබානාවකුත් ටිකක් ඇතුළට වෙන්න තිබුනා. (පොටෝ අල්ලන්න ගියේ නෑ කෝකටත් කියල..)

මෙතනින් ගිහින් සියළු විස්තර බලා ගන්න පුළුවන්

වැදගත් : ඔවුන් තාමත් ක්‍රෙඩිට් කාඩ් නම් පිළිගන්නේ නෑ. කෑෂ් තමා. හැබැයි කල්තියා මෙහෙන් බුක් කරනකොට කොහොමද දන්නේ නෑ. අපි කලේ ක්ෂණික බුකින් නේ. 

අපේ ප්ලෑන් එක වුනේ ත්‍රිකුණාමලේ ඇවිදින්න. හැබැයි මේකට ගියාට පස්සේ ඇවිදින්න තිබිච්ච ආසාව කොහෙන් ගියාද නෑ. ආයේ වෙන කොහෙවත් යන්න හිතෙන්නෙ නෑ.

ප.ලි. කබානාවේ නම කියාම බුක් කර ගැනීමේ පහසු කම් ඇත. ත්‍රිල් එක වැඩියෙන් ඕනෑ නම් මුහුදේ තිබෙන එකක් ම බුක් කර ගන්න. අම්මල තාත්තලට පොඩ්ඩක් ඇතුළට වෙන්න තියෙන එකක් බුක් කරල දෙන්න. මොකද රෑ වෙනකොට සුනාමි බය දැනීමේ සියුම් සම්බාවිතාවක් ඇතිවිය හැක.වෙන කිසිඳු බයක් සන්තාපයක් ඇති කර නොගන්න. පැය 24ම ගුවන් හමුදා කොල්ලන්ගේ රැකවරණය සහතිකයි. 


අපේ ත්‍රිකුණාමල සවාරිය මාබල් බීච් සවාරිය වුණේ ඔන්න ඔහොමයි!

Friday, December 28, 2012

ලයිෆ් බැලන්ස් ...

අපි බැලන්ස් ද? අපේ ජීවිත බැලන්ස් ද? කොහොමද ජීවිතේ බැලන්ස් කරන්නේ.. ?

අපි බැලන්ස් එකේ ඉන්නව කියල හිතාගෙන හිටියට ඇත්තටම එහෙම ද...? බැලන්ස් එකේ ඉන්නෙ කොහොමද?

හොඳ පවුලක ඉපදිලා හොඳට ඉගෙන ගෙන හොඳ රස්සාවක් කරල හොඳ කසාදයක් බැඳල පවුලට හොඳට සලකල හොඳට පින් දහම් කරල  මැරිල යන එක ද බැලන්ස් ලයිෆ් එක?

ඔය ඉස්සෙල්ල වාක්‍යයෙන් හොඳ කියන ටික අයින් කරල ගත්තොත් පවුලක ඉපදිලා ඉගෙන ගෙන රස්සාවක් කරල කසාදයක් බැඳල පවුලට සලකල පින් දහම් කරල මැරිල යන එක එතකොට බැලන්ස් නැද්ද?

ඉපදීම බැලන්ස් කරන්න බැරි නිසා ඒක ලැබෙන විදියට භාර ගන්නව. ඉගෙන ගන්න කාලෙදි ඉගෙනීමත් එක්ක ක්‍රීඩාව හරි වෙනත් විෂය බාහිර දේවල් කරනව ඉගෙනීම බැලන්ස් එකේ කරගන්න. රස්සාව බැලන්ස් කරන එකත් එක එක මිනිස්සුන්ගෙ උවමනා එපාකම් වලට අනුව කොහොම හරි දන්න සෙල්ලම් වලින් ගොඩදාගෙන යන්න ඕනේ. ඊට පස්සේ කසාද බැඳල පවුලක් උනාම ඒක බැලන්ස් කරන්න එක එක ගැට හැට හුට හමාරක් ගහනව. ඔන්න ඔය ගැට හැට හුට හමාර ගහන එක කොහොමද බැලන්ස් එකේ කරන්නේ..?

ඒ ගැට ටික හරියට බැලන්ස් වෙන්න නම් යන්න එන්න වාහනයක් (එස්.යූ.වී එකක්) ඉන්න හිටින්න ගෙයක් දොරක් (අමුතු ඩිසයින් එකක් තියෙන සිරා ගෙයක්), ළමයි දෙන්නෙක් (කොල්ලෙකුයි කෙල්ලෙකුයි)වත්, ළමයි ලංකාවේ හොඳම ඉස්කෝලවලට යන්න ඕනේ(ඉන්ටර්නැෂනල් හරි),කරන රස්සාව හෙන පඩියක් (බින්දු 5ක් එක්ක තව ටිකක් ලොකු ඉලක්කමක්වත් වෙන්න ඕනේ. 1 හරි යන්නෙ නෑ ), ඊට පස්සේ සමාජ සැලකිල්ල හැමවෙලේම හැමතැනදිම ප්‍රමුඛත්වය අරගෙන කැපිල පේන චරිතයක් වෙන්න ඕනේ (ටිකක් හරි). ඊට පස්සේ ළමයින් ව හොඳට හදන්න ඕනේ (උන්ට ඕනේ විදියට නෙවෙයි. හරි විදියට. හරි විදිය දන්නේ ඉතින් දෙයියෝ තමා),  පස්සේ උන්ව හොඳම තැන්වලට බන්ඳල දීල උන්ගේ ළමයින්වත් හොඳම විදියට හදන ගමන් මේ රට යන විදිය හරි නැත්නම් ඩුවල් සිටිසන්ෂිප්වත් හදාගෙන තියෙන්න ඕනේ. ඊට පස්සේ ඔන්නම් ඊළඟ ආත්මෙත් මේ වගේම හොඳට ගෙවන්න පුළුවන් වෙන්න හොඳට පින් දහම් කරල දඩාස් ගාල මැරිල යන්න ඕනේ.

ඔය ටික සම්පූර්ණ වෙනකම් අපිට බැලන්ස් වෙන්න බැරිද?

පුළුවන් අපි හැමෝම වගේ ඉන්නේ එහෙම තමා..  එහෙම ඉන්න අතරේ කොහොම හරි අර මම ඉස්සෙල්ල කියපු ටික අඩු වැඩි වශයෙන් සම්පූරණ කරගන්න ඕනේ.. ඒකට ඉතින් එක එක ගැට ගගහ ජීවිත ගමන යන්න ඕනේ.

ඔය යන ජීවිත ගමන බැලන්ස් කරන්නේ කොහොමද?

මොන බැලන්ස් කිරිලිද ඔන්න ඔහේ යන විදියට යන්න අරිනව මිසක්. (යන විදියට යන අතරේ ඉතින් අර ටික කොහොම හරි කරගන්න ට්‍රයි කරන්න ඕනේ.)
*****************************************
ඔය හැමදේටම විසඳුම අපේ ආගමේ නම් තියෙනවා. පොඩ්ඩක් ඒක ස්ටඩී කරල බලන්න. හරියට තේරුම් අරන් බලන්න. ඔයාලගේ ආගම වගේ නෙවෙයි මේක තමා ඇත්ත. අනිත් ඔක්කොම ආගම් වල තියෙන්නේ තනි බොරුව. මේක තමා ඇත්ත.  ඒක තේරුම් ගත්තටම මදි. අපි ලෝකයටම සේවයක් කරන්න ඕනේ. අපි මේක හැමෝටම කියල දෙන්න ඕනේ. මේක තමයි ඇත්ත. ආයේ සැක කරන්න දෙයක් නෑ. මෙන්න මේ ටික දිනපතා කරල බලන්න බොරුනම්, නියම බැලන්ස් ජීවිතයක් ලැබෙයි!!!

Thursday, December 20, 2012

පෑනේ මිතුරුකම්...

පෑනේ මිතුරෝ දැන් දැන් අභාවයට යනවද මන්ද... දැන් ගොඩක් ඉන්නේ එෆ්.බී මිතුරොයි ඔන්ලයින් මිතුරොයි නේ..

පෑනේ මිතුරු සංකල්පය සෑහෙන පරණ දෙයක්. මම හිතන්නේ තැපැල් සේවයේ ආරම්භයත් එක්කම බැඳී තියෙන එකක්.. කාලෙත් එක්ක ඇතිවෙච්ච දියුණුවත් එක්කම මිනිස්සු වඩා ඉක්මනින් මිතුරුකම් හදා ගන්න ක්‍රම හොයා ගත්ත නිසා පෑනේ මිතුරු සංකල්පය යට වෙලා යනවා වගේ.. හැබැයි තාමත් පෑනේ මිතුරුකම් තියාගෙන ඉන්න අය ඉන්නව මම හිතන්නේ..

පෑනේ මිතුරු මිතුරියන් හොයා ගන්න ඉස්සර නම් පත්තර වල විස්තර දානව.. දැනුත් තියෙනව ද මන් ද. අපි ඉස්කෝලෙ 6-7 වසරෙදි මොකක් හරි ජත්‍යන්තර ආයතනයකින් ඔය වගේ පෑනේ යාළුවෝ හොයල දෙන වැඩසටහනක් ගැන කියල දුන්නා. ඒකේ තිබිච්ච කූපන් වගයක් පුරෝල දාල මාත් සෙට් කර ගත්ත පෑනේ මිතුරෙක්. 

මට මතක හැටියට මගෙ වයසෙම ද කොහෙද.  ජර්මන් ළමයෙක්.  කොල්ලෙක්. නම අන්ද්‍රේස් ස්කෙන්කල් වගේ නමක් . ලියුම් 5-6ක් එව්වා. කියවන්න්අ හරිම අමාරු ඉංග්‍රීසි අකුරු. හික්.. කොහොම හරි ගලපගෙන කියෝලා මමත් දන්න ඉංග්‍රීසියෙන් මොනව හරි ටිකක් ලියල දානව.. ෆොටෝස් එහෙමත් එව්ව. දැන්නම ඒවා කොහෙද දන්නේ නෑ. මුද්දර,පෝස්ට්කාඩ් තමයි වැඩිපුරම හුවමාරු කර ගත්තේ..කොහොම හරි මාස 6ක් අවුරුද්දක් විතර ලියුම් යැව්ව. පස්සෙ හෙමිහිට මඟ ඇරිල ගියා.. අපේ නංඟිටත් මට මතක හැටියට ඔස්ට්‍රියාවේ ගෑනු ළමයෙක් සෙට් වුණා..  ලොකු වෙන කොට ටික ටික සම්බන්ධකම් නැති වුණා.. අපරාදේ මේ වෙන කම් තිබුණනම් ගිහින් හම්බ වෙන්න වත් තිබ්බා.. බුකියෙ හෙව්වට දැන් හොයා ගන්න බෑ...

ඉස්සර හරි ජොලි ඉතින් එක ලියුමක් ආවම..  ඉංග්‍රීසි තේරෙනෙනේ නැති නිසා අල්ලපු ගෙදර ඩෙනිස් අයියගෙන් තමා සමහර ඒවා අහගන්නේ.. හික්.. මමත් මොනව හරි ලියාගෙන පොරටම කියල වැරදි හදාගෙන තමයි තැපැල් කරන්නේ.. 

ඒක නැති වුණාට පස්සේ ආයෙත් ට්‍රයි කලේ නෑ.. ඊට පස්සේ ඉතින් ලෝකල් ස්ත්‍රී මිතුරියන් හෙවීමනේ කලේ.. ෆොරිජින් කොල්ලො කෙල්ලො ගැන ඉන්ටරෙස්ට් එක හීන වෙලා ගියා..

ඉස්කෝලෙක් ට්‍රිප් එකක් ගිහින් කෙල්ලෝ සෙට් එකක් ආපු බස් එකකට ටෙලිෆෝන් නම්බර් එක දාල එක ගෑනු ළමයෙක් කෝල කරල පස්සේ පස්සේ ඒ ළමයට ලියුම් දාපු එක වෙනම සීන් එකක්.. ඒක මේ ඔෆීසියල් පෑනේ මිතුරු ගනයට වැටෙන්නේ නෑ මම හිතන්නේ.. ඒ සීන් එක පස්සේ ලියන්නම්.. මොකද ඒක වෙනම සබ්ජෙක්ට් එකක් හික්...

ඊට පස්සේ අර මම ලියල දාපු පොත කියෝපු ඔය දකුණු පළාතේ ගෑනු ළමයෙක් මට ලියුම් එව්වා. ඒකත් නැඟල ගියා ටික කාලයක්.. පස්සේ අපේ අම්මගේ දැඩි උපදෙස් මත ඒකත් නවත්තල දාන්න සිද්ද වුණා.. ඒවත් ඉතින් මොන කැටගරියට අයිති ද මන්ද... හික්සි බික්සි

ගෙදරට ටෙලිපෝන් ගන්න කලින් අපේ නංඟිගේ වෑන් එකේ ගිය තව ළමයෙක් එක්ක (මගේ වයසේ.. බාල අපරාද නෙවෙයි) ඔය ලියුම් කරදහි කීපයක් නංඟි අතේම හුවමාරු කර ගත්ත.. අනේ මන් ද ඉතින් ඒවත් මොන කැටගරියෙද මන්ද.. හික්ස් බිකිස්

ඔන්න ඔයවගේ පෑනේ මිතුරු කම් කීපයක් ම තිබ්බා..  පස්සේ පස්සේ ඊමේල් වලිනුත් ඊටත් පස්සේ බ්ලොග් වලිනුත් මිතුරු මිතුරියන් සෙට් වුණා..  දැන් ඉතින් මොකට මුද්දර ගහල ලියුම් දානවද.. කොහොම වුණත් ඒ පෑනේ මිතුරු සංකල්පය අභාවයට ගිය එක නම් අපරාදේ..  අනේ මන් ද දැන් ඉතින් මිනිස්සු පෑනේ මිතුරගෙන් හරි කමක් නෑ මොකක් හරි ලාබ ප්‍රයෝජනයක් ගන්න හිතාගෙන නේ ඕව පටන් ගන්නේ..  හැබැයි අවුරුදු 10-12 වගේ වයස් වල ළමයින්ට ඒ වගේ පෑනේ මිතුරෙක් මිතුරියක් ඉන්න එක හරි සුන්දර දෙයක් වෙනව..  අක්කගෙ පොඩි උන් දෙන්නට 2ක් සැට් කරල දෙන්න ඕනේ බලන්න.. 

Wednesday, December 12, 2012

ඉබ්බා දියේ දැමීම...

ඉබ්බා දියේ දැම්මම මොකද වෙන්නේ කියල දන්නවද? උගේ කටුව පෙඟෙනවා... අනිත් එක්ක ඉබ්බා මොකද හාවත් එක්ක රේස් එක දුවන්න සැට් වුණේ... ඉබ්බට ඌ ගැන පට්ට ආත්ම විශ්වාසයක් තිබ්බා දිනන්න පුළුවන් කියල.. ඒක මේ ඌ බොරුවට හිතින් මවා ගත්ත සීන් එකක් නෙවෙයි ඌට දුවන්න පුළුවන් කියල ඌ දන්න නිසයි ඌ ගේමට බැස්සේ... (ජය පරාජය ඉතින් කාටත් පොදුයි නේ) අනිත් එක්ක අහසින් යන්න උනත් කල්පනා කලේ ඒ කාලේ දැන් වගේ ටැක්සි තිබ්බේ නෑ නේ...අනිත් එක අහසින් යන්න යූස් කරපු ටෙක්නික් එක.. සෙල්ලං ද.. (පොඩි පොඩි අමතක වීම් කාටත් වෙන්න පුළුවන්)

ඉබ්බ කියන්නේ අපිට නිකන් කම්මැලි ජනක සතෙක් වගේ හිතුණට පට්ට සිරා ඩයල් එකක්.. හරි හැඩයි.. අනිත් එක හොඳට හැදිච්ච, තැන්පත්, අහිංසක , වැඩි සද්ද බද්ද නැති,ගුණ යහපත්,දෙන දේ කාලා වෙන දේ බලාගෙන ඉන්න ටොප් කොල්ලෙක් වගේ සතෙක්...  

හරි මේ ඉන්නේ ඉබ්බෙක්
                                      
 මේ ඉන්නේ ටිකක් බය ඇරිච්ච ඉබ්බෙක්
 මේ ඉන්නේ ටික ටික සාමාන්‍ය අතට පත්වෙමින් සිටින් ඉබ්බෙක්...
මේ ඉන්නේ ෆොටෝ ජෙනික් ඉබ්බෙක්...
 ෆොටෝ ජෙනික් ඉබ්බාගේ ක්ලෝස් අප් එකක්...
 මෙන්න මෙහෙමයි ඉබ්බෝ කාර් වල යන්නේ..
ඉබ්බෝ දුවන හැටි දැකල නැත්නම් මෙන්න..
හම්මා වතුර ටික 

දියවන්නා ඔයේ ඉපිද එහිම හැදී වැඩී තරුණ වියට පා තබා කෑල්ලක් සෙට් කර ගැනීමේ සහ ටිකක් ලෝකය බැලීමේ පරම පිවිතුරු චේතනාවන් යුතුව කාපට් කර ගල් අතුරා ඇති නවීන මං මාවත් වල සුව විඳිමින් හිටපු ඉබ්බෙක්.  

අතීත පාඩම් සිහි කල්පනාවට අරගෙන හෙමින් ගමන් කෝකටත් හොඳා කියල හෙමිහිට ඇවිදගෙන කෝට්ටේ පුරවරයේ සිරි නරඹමින් පාරවල් ගානේ රස්තියාදු ගසමින්, ඉබ්බියන්ට ලයින් දමමින් ආතල් එකේ සිටි ඉබ්බෙක්. 

කිලෝමීටර් 3-4ක් මාසයක් දෙකක් තිස්සේ ඇවිදිමින් හීන් සීරුවේ කාණුවකට වෙලා හිටපු ඉබ්බෙක්.

අපේ ඔපිසියේ අයගේ සහ මගේ අප්‍රමාණ සත්ත්ව කරුණාව හේතුවෙන් නැවත උගේ වාසස්තානයට ගෙන ගොස් දමා උගේ ලෝක සවාරියට සහ ඉබි කෑල්ලක් සැට් කරගැනීමේ  අහිංසක බලාපොරොත්තුවට කෙළ කිරීමේ ප්‍රීතිය බ්ලොග් අවකාශයේ සිටිනා සැම සමඟ බෙදා ගැනීම නිමිති කරගෙන මෙය 12/12/12 දින පිටකෝට්ටේ පිහිටි මගේ ඔපීසියේ ඇති පුටුවේ වාඩි වී ඔපිසියෙන් ම ලබා දුන් ලැපා ගෙන් කොටා මෙසේ පබ්ලිස් කරනු ලැබේ... 

Thursday, December 06, 2012

ගණිත ගැටළුවක්... amazing logic

මේක විසඳන්න හෙන ගනන් කාරයෙක් වෙන්න ඕනේ නෑ... හැබැයි ගනන් චුට්ටක් දැනගන්න ඕනේ.. උත්තරේ පට්ට ක්‍රියේටිව්..

ගොඩක් වෙලාවට ඔය ඊමේල් වලින් අපිට එක එක විදියේ ගනිත ගැටළු, පොඩි පොඩි ඉලක්කම් සෙල්ලං වගේ ඒව එනවනේ..මේ අද මට ආපු එකක්... මේක මීට කලින් වෙන අය දැකල ඇති.. සමහරවිට බ්ලොග් වල දාලත් ඇති.. මම නම් අද දැක්කේ.  අනිත් ඒවට සාපේක්ෂව තර්කානූකූලව හිතල උත්තරයක් ගන්න පුළුවන් එකක් කියල හිතුණ නිසයි දාන්නේ..  මේකයි ගැටළුව

ශිල්පගේ වයස එයාගේ පුතා රාජුට වඩා අවුරුදු 21ක් වැඩියි.
තව අවුරුදු 6කින් ශිල්පගේ වයස එයාගේ පුතාගේ වයස වගේ 5 ගුණයක් වෙනවා.
දැන් ශිල්පගේ මහත්තය ඉන්නේ කොහෙද?

මේවගේ ගැටළු මීට කලින් දැකල ඇතිනේ...  හැබැයි මේක ජෝක් එකක් නෙවෙයි. ගනිතයෙන් තර්කානුකූලව උත්තරයක් ගන්න පුළුවන්.. සාමාන්‍ය පෙළ ගනිත දැනුම හොඳටම ඇති...

උත්තරේ ඊළඟ පෝස්ට් එකෙන් දාන්නම්..